సరస్వతీస్తుతి

ఘొ
జననీ! భారతి! బ్రహ్మ వక్త్రములలోఁ జైతన్య చిద్రూపివై
యనయంబున్ వసియించి సృష్టి కరణవ్యాపారతన్ నిల్పి నా
థుని, సద్విద్యల నెల్ల నేర్చు పథ నిర్దుష్టమ్మునున్ జూపు నీ
ఘన విద్వత్ప్రభలన్ మనోంబుజమునన్ గాంచంగ నేనెంచెదన్.

నిరతము నీ పదాబ్జముల నిల్పి మనమ్ములలోఁ గవీశ్వరుల్
సరస వచో విలాస పరిసర్పిత ‌మంజుల సత్కవిత్వమున్
స్ఫురదవధారణా సహిత ముగ్ధ మనోహర కావ్య దీప్తి సం
భరిత రసజ్ఞ మానస విభాసిత శేముషితో రచింతురే.

పలుకుల వెలఁది వగుచు మా
తలవాకిటఁ బొల్చుచున్ సతము లచ్చికిఁ గో
డలివై చదువుల సిరులిడు
తలఁపు గలుగు తల్లివని ముదంబునఁ గొలుతున్.

నీ కమనీయ రూపము పునీతము సచ్చిదనూనదీప్తమౌ
నీ కరుణాకటాక్షము జనింపఁగఁ జేయును పాండితీప్రభల్
నీకయి చేయు సన్నుతులు నిక్కముగాఁ దొలఁగించు నజ్ఞతన్
నీ కొమరుండ నేనని గణించి సుశబ్దము లిచ్చి ప్రోవుమా!

భక్తిన్ త్వచ్ఛుభ దివ్య నామమును సంభావించుచున్ సత్క్రియా
సక్తిన్ విద్య గడింపఁ జూచు నను శశ్వద్ జ్ఞాన సందీప్త వా
గ్యుక్తున్ జేసెడి తల్లి వీవనుచు సద్యోభక్తిభావంబునన్
రక్తిం బూజలు సేయుదున్ విబుధహృద్రమ్యాకృతీ! భారతీ!

శంకరయ్యగురువులు